Wiedza o Taekwondo
​
Nazwa taekwondo składa się ze słów:

TAE oznaczającego stopę,

KWON oznaczającegopięść oraz

DO oznaczającego drogę lub filozofię życia.

 

Trzema największymi organizacjami Taekwondo o zasięgu światowym są:

World Taekwondo Federation (WTF), założona w 1973 , w Polsce reprezentowana przez Polski Związek Taekwondo Olimpijskie

International Taekwon-do Federation (ITF), założona w roku1966, w Polsce reprezentowana przez Polski Związek Taekwon-do ITF

Global Taekwon-do Federation (GTF), Po śmierci Mistrza Parka w Polsce przekształcił się w Polską Unię Taekwon-do, Zasady ITF.

European Taekwondo Association (ETA) , w Polsce prężnie rozwija się od 2004 r. odpowiedzialnym za rozwój jest Marek Tyczyński 6 Dan. ETA powstało dla tych którzy nie lubią polityki w sporcie oraz dla poszanowania wartości, jakie przyświecały twórcą Taekwondo w 1971r. Siedziba ETA mieści się w Halle, Niemcy. Stare zasady WTF.

 

Historia

Pierwsze udokumentowane fakty świadczące o istnieniu sztuk walki na Półwyspie Koreańskim pochodzą z początku naszej ery. Istniały trzy królestwa, które rywalizowały o władzę: Koguryo na północy oraz Silla i Pakche na południu. Wszystkie były zaangażowane w powiększenie swoich sił.Królestwo Koguryo powstało około 37 roku p.n.e. Istnieje wiele przekazów historycznych, świadczących o tym, że znany był wtedy prosty system walki, Koguryo było otoczone przez wrogie chińskie plemiona Han na północy. Dlatego też w początkowej fazie tworzenia państwa, królestwo zorganizowało silny oddział wojowniczy zwany „sonbae”. Według historyków „sonbae” oznacza człowieka zasad, który nigdy nie cofa się w walce .W królestwie Koguryo powstała sztuka walki o nazwie taekyon, w której przeważały techniki nożne, często mające formę pchnięcia stopą, a nie kopnięcia.W Koguryo narodziły się koreańskie sztuki walki, ale znacznie większą rolę w ich rozwoju odegrała Silla, najmniejsze państwo z okresu Trzech Królestw w Korei, które powstało 20 lat przed Koguryo.Silla było znane głównie z organizacji rycerskiej, noszącej nazwę Hwarang (Kwiat Młodości), zbliżonej w swej ideologii i celach do japońskiej kasty samurajów. Do organizacji należeli tylko młodzi ludzie pochodzący z arystokracji. Byli oni dobrze wytrenowani, demonstrując jednocześnie skromność, lojalność względem swojego królestwa i pełnie poświęcenia społeczeństwu. Te cechy miały im pomóc stać się ważnymi osobistościami w rządzeniu królestwem.W czasach pokoju Hwarangowie służyli społeczeństwu, pracując w przypadkach wymagających szybkiej pomocy oraz przy budowie fortec i dróg. Młodzi wojownicy udawali się często w góry, gdzie w surowych warunkach ćwiczyli swe ciała oraz umysły w trakcie intensywnych medytacji.W 676 roku rycerze Hwarang doprowadzili do zjednoczenia trzech królestw w jedno – Koryo.Dynastia Koryo rozwinęła taekyon w bardziej systematyczny sposób i uczyniła go przedmiotem obowiązkowym podczas egzaminów kwalifikujących kadetów do wojska. Techniki i siła sztuki walki taekyon stały się efektywną bronią, zdolną nawet zabić człowieka. W armii, ćwiczenia sztuk walki zostały wprowadzone, aby w razie potrzeby mogły być użyte w czasie prawdziwej wojny.We wczesnych latach dynastii Koryo, zdolności w sztuce walki były jedynymi wymogami, aby wstąpić do wojska, ponieważ królestwo pilnie potrzebowało obrony po podbiciu półwyspu . Zwykły żołnierz, opanowawszy mistrzowsko umiejętności taekyon, był awansowany na generała, młodych ludzi zachęcano do udziału w zawodach taekyon, gdzie wybierano najzdolniejszych, którzy później stawali się oficerami w wojsku.Dynastia Koryo, w latach późniejszych, posiadając dostęp do prochu oraz nowych typów broni, stopniowo zmniejszała wspieranie treningu sztuk walki.W 1392 roku została obalona dynastia Koryo i utworzona dynastia Chosun. Dynastia ta była założona na bazie ideologii konfucjańskiej na skutek czego zniesiono wszelkie święta buddyjskie oraz dano pierwszeństwo sztukom literackim nad sztukami walki .Korpus Hwarangdo został rozwiązany, a wielu rycerzy schroniło się w klasztorach buddyjskich, na prowincji. Tam nadal kultywowali tradycję i KODEKS HWARANGDO. W tym okresie sztuki walki zostały zapomniane, praktykowane były przez nielicznych mistrzów, którzy schronili się w klasztorach. W 1592 roku na Półwyspie Koreańskim wylądowała armia japońska pod wodzą shoguna Hideyoshi .Dzięki partyzantom składającym, składającym się ze spadkobierców hwarangdo, Półwysep Koreański, po 5 latach niewoli odzyskał niepodległość.Jednak pod koniec XVIII wieku nastąpił renesans sztuk walki w Korei. Król Chongjo nakazał napisanie książki o sztukach walki, aby ocalić je od zapomnienia.W 1909 roku rozpoczęła się okupacja Korei przez wojska japońskie. Armia koreańska została rozwiązana, a uprawianie koreańskich sztuk walki zabronione i karane więzieniem lub śmiercią. Taekyon i subak jednak przetrwały, przekazywane z ojca na syna. Wielu mistrzów, do elementów treningu subak i taekyon, włączyło wiele japońskich metod zaczerpniętych z judo i z kendo. Po wyzwoleniu Korei z japońskiego panowania, Koreańczycy zaczęli na nowo odkrywać znaczenie bycia samodzielnymi. Odkrywali też na nowo tradycyjne ludowe sporty, które zyskiwały coraz większą popularność. Song Duk – Ki mistrz taekyon wystąpił z prezentacją tej sztuki walki przed pierwszym prezydentem Republiki Korei Syngmanem Rhee, z okazji jego urodzin .Jednak tradycyjne koreańskie sztuki walki były rozbite na wiele odmian. Każdy z mistrzów, założycieli szkoły, uważał, że jego system jest najlepszy. Ta olbrzymia ilość różnych szkół doprowadziła do sytuacji, w której koniecznością stało się połączenie i wspólne działanie. W 1955 roku doszło do spotkania większości koreańskich mistrzów sztuk walki w celu opracowania programu wspólnych działań. Nowemu, ujednoliconemu ruchowi, postanowiono dać jedną nazwę. Wybrano propozycję mistrza Choi Hong Hi – taekwondo. Skodyfikowano również nazwy technik i ćwiczenia formalne.W latach sześćdziesiątych rozpoczęła się eksplozja zainteresowania taekwondo. Grupy pokazowe wyjechały najpierw do Stanów Zjednoczonych, a następnie do Tajlandii, Malezji, Wietnamu, krajów Europy Zachodniej i Kanady. W 1963 roku miał nawet miejsce pokaz taekwondo w gmachu ONZ.Wielu koreańskich mistrzów opuszczało ojczyznę, aby nauczać taekwondo w innych krajach . Powstała konieczność kierowania ich działalnością poza granicami Korei.W 1966 roku, ówczesny prezydent Koreańskiego Związku Taekwondo, mistrz Choi Hong Hi ( 9 dan ), zorganizował Międzynarodową Federację Taekwondo (International Taekwondo Federation) i został jej prezesem. Choi Hong Hi odegrał olbrzymią rolę w rozwoju taekwondo zarówno w Korei jak i na świecie. Międzynarodowa Federacja Taekwondo (ITF) nie znalazła uznania w oczach rządu i dlatego Choi Hong Hi zdecydował się wyemigrować do Kanady i założył tam w Toronto nową siedzibę ITF. Siedziba ta w 1987 roku została przeniesiona do Wiednia.W Korei pod koniec 1972 roku powstaje Kukkiwon – Szkoła Mistrzów i Światowe Centrum Taekwondo.W 1973 roku oficjalnie zatwierdzono powstanie Światowej Federacji Taekwondo ( WTF ), mającej za zadanie koordynowanie taekwondo jako sportu o światowym zasięgu. Prezydentem Światowej Federacji Taekwondo został dr Un Yong Kim, który długi czas piastował tą funkcję. Siedzibą główną WTF jest Kukkiwon.Obecnie taekwondo to nowoczesna, dynamicznie rozwijająca się dyscyplina sportowa, działająca w wielu Federacjach. WTF doczekał się startu na Olimpiadzie. Zatracając zasady Staro koreańskiego Ducha Rycerzy Hwarang.

 

 

 

5 ZASAD OKE - które każdy zawodnik musi przestrzegać

I Lojalność wobec kraju, rodziny, klubu
II Szacunek i posłuszeństwo wobec rodziców
III Honor wobec przyjaciół
IV Odwaga
V Nie używaj Taekwondo bez powodu